- Scandinavia - portal o podróżach, zdrowym stylu życia, nowoczesnych technologiach i wielu innych!
Wikingowie przybywają do Ameryki
Należy wiedzieć, że wikingowie byli wojownikami i żeglarzami, którzy od wieków zamieszkiwali Danię, Szwecję i Norwegię. W poszukiwaniu nowych terytoriów zaczęli podróżować na zachód już w IX wieku. Około 860 roku niewielka ich grupa dotarła na Islandię i tam się osiedliła. W trakcie licznych podróży na zachód wikingowie jako pierwsi Europejczycy odkryli Amerykę. Warto wiedzieć, że około 900 roku okręt wikingów pod przywództwem niejakiego Gunnbjorna płynął z Norwegii w kierunku Islandii. Zboczył z kursu z powodu silnego wiatru. Wówczas Gunnbjorn ujrzał nowy ląd, o którym opowiedział po powrocie na Islandię. Ta opowieść bardzo zmobilizowała wikingów do tego, aby wyruszyć na poszukiwanie nowego kraju. Następnie warto powiedzieć o Eryku Rudym. Był on Norwegiem skazanym za zabójstwo na trzyletnią banicję. Postanowił on wykorzystać owe trzy lata na poszukiwanie nowych kolonii i bardzo zainteresował się miejscem, które widział Gunnbjorn. Po ryzykownej podróży dotarł do owego lądu. Jednak stwierdził, że zarówno krajobraz jak i klimat są zbyt surowe dla ludzi. Należy wiedzieć, że Eryk Rudy chciał, aby inni wikingowie popłynęli z nim na Grenlandię, toteż dosyć niefortunnie nazwał tę nieprzyjazną ziemię Zielonym Lądem. Około roku 986 przekonał grupę kolonistów do osiedlenia się na nowym terytorium.
Po bardzo wyczerpującej podróży ekspedycja dotarła na Grenlandię latem, kiedy panowały tam warunki sprzyjające założeniu farm. Kolonia wkrótce się rozrosła i osadnicy mogli zająć się handlem ze Skandynawią. Warto wiedzieć, że wkrótce potem Norweg o imieniu Bjarni Herjolfsson wyruszył w kierunku Grenlandii, lecz zmylił drogę z powodu sztormu i mgły, a kiedy zdał sobie z tego sprawę, z mgły wyłonił się ląd. Nie była to surowa kraina, którą spodziewał sie zastać, wyruszając na Grenlandię. Nowy ląd był zalesiony i górzysty. Jak sie okazało, burze odrzuciły go daleko od południowo-zachodniego krańca Grenlandii. Dzisiaj wiemy już, że to, co zobaczył Bjarni, było północno-wschodnim wybrzeżem Ameryki. Kiedy w końcu dotarł na Grenlandię, natychmiast opowiedział o swoim odkryciu innym osadnikom. Natomiast pierwszym Europejczykiem, który postawił stopę na kontynencie amerykańskim był syn Eryka Rudego, Leif Ericsson. Około 1000 roku wraz ze swymi towarzyszami opuścił Grenlandię i popłynął w kierunku południowo-zachodnim. Trzykrotnie schodzili na ląd na wschodnim wybrzeżu amerykańskim. Każdemu z tych miejsc Leif nadał nazwy: Markland („zalesiona ziemia”; obecnie jest to rejon Labradoru); Heluland („twarda ziemia”, z powodu skalistego krajobrazu; obecnie jest to Ziemia Baffina); Vinland („ziemia winorośli”); eksperci nie mają pewności, ale mógł to być obszar obecnej Nowej Anglii lub Nowej Fundlandii). Ludzie Ericssona spędzili zimę w Vinlandii, po czym powrócili na Grenlandię, aby opowiedzieć o swoim odkryciu.
Warto wiedzieć, że chociaż sam Leif nigdy już nie powrócił do Ameryki, jego brat, Thorwald, wyruszył w 1002 roku w celu założenia tam nowej kolonii. On i jego ludzie odnaleźli Vinlandię, jednak nie byli przygotowani na wrogie przyjęcie, jakie im zgotowali Indianie amerykańscy (nazwani przez wikingów Skraelingami). Thorwald zginął w potyczce, a jego zniechęceni towarzysze powrócili na Grenlandię. Potomkowie Eryka Rudego jeszcze dwukrotnie próbowali założyć kolonię w Vinlandii. W pierwszej wyprawie wzięła udział synowa Eryka – Gudrid wraz ze swym drugim mężem. Osiedlili się tam i założyli rodzinę, i nawet poszczęściło im się w handlu ze Skraelingami. Jednak później stosunki między osadnikami i tubylcami uległy pogorszeniu. Wikingowie musieli opuścić swe domy i powrócić na Grenlandię. W końcu osiedlili się na Islandii. Natomiast na czele drugiej wyprawy stanęła córka Eryka – Freydis. Jednak także i ona nie potrafiła nawiązać dobrych stosunków z Indianami. Sama wprowadziła chaos wśród swoich ludzi i zabiła kilku ze swych towarzyszy. Warto dodać na zakończenie, że teoria, zgodnie z którą wikingowie dotarli do Ameryki, była przez wiele lat bardzo popularna, ale aż do połowy lat 60-tych nie było na to żadnego wiarygodnego dowodu. Wątpliwości wzbudziła także mapa wybrzeża północno-wschodniego, o której mówiono, że pochodziła z czasów wikingów, a która okazała się fałszywa. Ale w 1968 roku na Nowej Fundlandii znaleziono szczątki osady wikingów, które stanowiły dowód, iż wikingom udało się dotrzeć do Ameryki.
1 Comments
Świetny artykył!